enero 2018

Ni todos nacemos iguales, ni tenemos las mismas oportunidades. Empezando por el lenguaje. Masculino.
Cuando mi bisabuela parió a mi abuela no supieron que era una niña hasta que vino mi bisabuelo, quien preguntó.
Allí, en esa alcoba, matronas y parturienta trabajaban para que la persona que estaba naciendo estuviera bien. Ninguna de ellas supo responder a mi bisabuelo.
Y qué más da, no?
Pues sí, da. Hay mucha diferencia. Entonces y ahora.
Su vida será de una manera u otra.
Su sexo, su color de piel, su lugar de nacimiento y su estatus social marcará su vida.
Ya que tenemos los mismos deberes, queremos también los mismos derechos.
Los queremos porque son nuestros.
Y nos los habéis robado.
-Jo de gran tindré fills, però no els pariré, els adoptaré.
-Ah si?
-Sí. Ho tinc súper clar. Nens o nenes, m'és igual, portarem entre tots una granja-hospital i a la nit pintaré. Es poden tenir dos oficis, mama?
-Tants com vulguis, però recorda que el dia "només" te 24h.
-Vull fer tantes coses!
Moira.

Si estás buscando la persona que cambiará tu vida, mírate al espejo.

Madicken, Cistella, Girona.
www.facebook.com/MonicaMauriPhotography
www.monicamauri.blogspot.com
www.instagram.com/cistellapower

Cuando nos dedicamos exclusivamente a un amor, existe el peligro de olvidarnos de nosotros mismos.
La exclusividad en alguien nos hace perder la importancia de mimarnos, de cuidarnos, de amarnos.
Y nos vamos dejando, pues creemos que "el otro" lo necesita más.
Somos importantes para los que amamos, si no nos cuidamos a nosotros mismos, no podremos estar por y para ellos.
Cuando volé por primera vez con un bebé (Moira), la azafata me explicó la conducta que debía tener en caso de emergencia.
La mascarilla de oxígeno; primero debía ponérmela yo, luego al bebé.
Supongo que todos, en ese momento, nos dimos cuenta que hubiéramos hecho exactamente lo contrario.
Primero a nuestros hijos, luego a nosotros.
Con el comer y beber pasa lo mismo. En cuanto éste escasea, el poco que hay se lo damos a ellos.
Estábamos mirando un documental de esos de animales de la selva con Moira y Madicken.
Las leonas ¡Guau! qué fieras! en todos los sentidos!
Las épocas de sequía son nefastas para todos los que habitan en la selva, en la sabana o, de hecho, en cualquier lugar...
Y lo poco que cazan, si consiguen cazar, principalmente, se lo come la madre. Es la que tiene que seguir cazando si no quiere que todos mueran.
Los cachorros apenas roen los huesos.
¿Hemos perdido nuestro instinto animal?
Muchos pediatras y enfermeras, indiferentes a la lactancia, se atreven a explicar a la madre que le de el pecho durante un tiempo determinado. Diez minutos por pecho, cada tres horas.
Guau!
¿Habéis visto jamás una vaca con reloj? una coneja, una leona, una hiena controlando cuánto tiempo lleva su bebé mamando?
Absurdo ¡Qué absurdo!
No debemos olvidarnos. Ni obviarnos.
Sentir nuestro instinto. Actuar con lógica.
Cuidarnos, mimarnos, amarnos.
Feliz año a todas y todos.

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Todos los derechos reservados